De harmonieuze geluiden van dat metalen ding worden abrupt vermoord.
Er volgt een stilte.
Maar door de stilte heen, hoor je de geluiden.
Niet harmonieus en willekeurig.
De nagels van een hond op de bevroren straatstenen.
Een koppel dat elkaar in de vlugte een zoen geeft.
Een verkoper die luidkeels zijn waren aanprijst.
En dan zijn er mijn eigen voetstappen.
Systematisch, harmonieus en op een zuiders ritme.
Ik voel de dingen anders.
De koude slaat mijn gezicht niet aan stukken.
En de pijn in mijn voeten worden bewijzen van doorzettingsvermogen.
Ik voel elke druppel van de mist.
Mijn ogen verwijden.
Ik leef.
Hallo wereld.
:)
BeantwoordenVerwijderenherkenbaar en da's een compliment!