You all think I must be dead.

Mes excuses. Ik heb het de laatste tijd enorm druk gehad. Waar was ik gebleven? (Jeroen checkt de vorige post). Ohla, dat was al een tijdje geleden. Tijd voor een update dus! :D Sinds vorige week is er enorm veel gebeurd.

Woensdag: Verveeld & tijd verdoen op Omegle.

Donderdag: was best nog wel een leuk dagje. Badminton bij LO, was anders wel vet swingen. Maar Liesbeth, ik ga u echt terug pwnen bij het badminton! Beware, girl. :D

Vrijdag: Zalige dag no. 1 van de week! Ik moest die avond verkopen (GIP!) op de info/oudleerlingenavond. Ik moest er al om 6 uur zijn dus besloot ik om gewoon niet over huis te gaan. Alina heeft me dan gejoind op de mini-pick-nick aan de Nete (dit keer in H'tals). Met onze druifjes, Eddie Vedder op de iPod, Jon Krakauer in de handen en een stralend zon aan de bijna transparante lucht. Groot feest.

Zaterdag: Zalige dag no. 2 van de week! Zaterdag ben ik naar de unief in Antwerpen geweest. Om wat informatie gegaan, een infosessie bijgewoond, etc. Zoals het er nu naar uitziet wordt het Geschiedenis (: Daarnaast was zaterdag echt een immens heerlijke dag. Warmte, zonneschijn en een Grande Coffee Frappuccino! Ik hou van Antwerpen in de lente. Vooral de Keyserlei dan, met die groene bomen.

Zondag: Zalige dag no. 3 van de week! Het etentje en het mini-feestje in Lier waren strakjes. Ik keek naar de lucht en ik zag dat de wolken er uitzagen zoals je ze nooit zag. Zoals op de schilderijen. Rood met veel karteltjes. Wauw. ^^

Maandag: Ok, vandaag was een immens mindere dag. Ik had vreemd veel rugpijn en ik had ECHT GEEN ZIN! Het weer zat toch redelijk tegen en ik heb echt 2 vreselijke testen achter de rug. En desondanks het feit dat ik géén huiswerk heb, zal mijn avond toch gevuld zijn met allerhande werk voor school.

En gisteren ontdekte ik een vet nummertje van een 5-tal jaren geleden: Laura - Talk or Take a walk.

Tot zover deze veel te lange update. (ik ga proberen om in de toekomst wat consequenter te zijn in mijn schrijven!)

De eerste twee dagen van de nieuwe school-week gingen verrassend goed. Gisterenavond kwam ik tot de ontdekking dat ik eigenlijk tegen vandaag een presentatie over mijn laatste leesdossier moest geven. Mijn laatste leesdossier ging over 'Into the wild', het boek. :D Geschreven door Jon Krakauer. De opdracht voor de presentatie bestond erin om ons in te leven in ons hoofdpersonage. Ik was dan ook in de wolken. Ik heb me dus nogal zwerverig verkleed en een nogal emotioneel geladen presentatie gegeven. Ik ben er best tevreden over eigenlijk. Al zeg ik het zelf.

Daarnaast is de datum voor ons gip-dossier verplaatst van 26 april naar 3 mei = dikke winner!

Alles komt goed, ik voel het gewoon.

Gisteren en vandaag ben ik 's avonds buiten gaan zitten. Met een dekentje, enkele tassen koffie, geweldige muziek en een ondergaande zon voor me maakte ik mijn huiswerk. Ik hou van lenteavonden. Really, I do.

t'leven is mooi. (:

Update.

Dus, vrijdag ben ik dus naar de nieuwe film van Tim Burton gaan kijken: Alice in Wonderland. In tegenstelling tot de vele kritiek die de film onlangs ontving vond ik het verhaal een goede aansluiter op het originele verhaal. In een vorig leven (zo'n half jaartje geleden) heb ik het originele (engelstalige!) boek van Carol Lewis gelezen. De eerste hoofdstukken vond ik persoonlijk de moeilijkste. Het is niet makkelijk om gewend te raken aan het 19e eeuwse Engels. Maar ik ben zeker blij dat ik deze klassieker gelezen heb. Voor de film ben ik samen met mijn 2 compagnons een italiaantje gaan doen (inclusief een misverstand over welke Da Giovanni het was). Het was zeker en vast gezellig.

Zaterdag dan, was weer zo'n dag dat je niets doet. De zon scheen, er was geen vuiltje aan de lucht,... Letterlijk dan, want door het algemeen vliegverbod zijn ook de witte strepen van de vliegtuigen tijdelijk verleden tijd. Vandaag was het een echte lente/zomerdag. Pick-nick langs de Nete, bbq'tje, kaarten & alles kan beter. Er volgt nog wel een foto denk ik. :D

Zo, dit was de laatste dag van de vakantie. Alhoewel, was: maak daar maar is van. Er rest mij nog een volledig uur. Unfortunately, zal ik deze al slapend doorbrengen. Ik denk niet aan school, want dan word ik depressief. *zucht.

Ok,

Ik moet nog een boel blog-inhaalwerk doen. Maar eerst even een verhaaltje over afgelopen dinsdag (verwacht niets spectaculair). Ik was dus door Antwerpen aan't cruisen & het was best wel warm. Ik had zo'n zin in ijs. Maar ik dacht: dan ga'k weer geld uitgeven, ben'k weer aan't snoepen,... Maar toen ik de Starbucks in Antwerpen passeerde kwam er een meisje buiten met een hugh plateux met allemaal mini-frappuccino's. Man dat deed deugd.

Starbucks in Antwerpen is echt een geschenk uit de hemel! :D

Om nom nom. :D

(& Ja dat is 'Call of the wild' van Jack London)

Tot zover deze late-night update. Morgen hoop ik meer tijd te maken voor een 'spannendere blog' over vandaag. :D

Hoera!

*zucht

Ik haat vandaag. Ik meen het deze keer. Ik kreeg dus gisterenavond te horen dat ik nog een hoop werk voor de minionderneming heb. (Toestanden met de boekhouding enzo) Dus zat er niets anders op dan dat ik vandaag een dagje doorwerkte. Van 10 uur tot half4. :( Daarna ben ik die papieren dan weg gaan brengen. Toen ik thuiskwam en gegeten had, voelde ik me zo moe. En ik weet dat ik nog heel wat werk moet verzetten deze vakantie.

Daarnet zat ik buiten. En ik moet zeggen dat dat men dag toch iets of wat goed heeft gemaakt. De zon scheen en samen met sunrise avenue heb'k wat fotootjes genomen. Ik weet dat mijn fotograaf-skills nog op geen zak trekken. Maar hoe kan je anders met zo'n gezinscamera van bijna 3 jaar oud. Dus voorlopig doe ik het daarmee.

This is not really me,

You're an angel not asking who I am.

You understand.

That is not really you,

You look at me as if i'm something more.

Well dream on.

Welcome to my life,

You see it is not easy.

But I'm doing all right.

Welcome to my dream,

It's the only one who needs me,

And stays right by my side.

Welcome to my wonderland.

It'll take time to find out where we stand,

In all this mess.

There was the first day for me too,

And I had no guide and i was lost like you.

I still am.

But it makes me feel alive.

Wijn & Milow

God, dit is lang geleden. In de zomer doe ik vaak dat ding wat wij een 'vliegenraam' noemen uit het raam. En dan spring ik op de vensterbank. Van daar heb ik een prachtig zicht op de zon die ondergaat. Soms blijf ik er uren zitten. En vandaag, toen ik de zon zag ondergaan, werd ik helemaal nostalgisch. Dus ging ik er weer zitten, met een glas wijn luisterend naar Milow. (: Even terug naar die zwoele zomeravonden

My younger brother Jimmy is playing outside,

with is cap gun he tries to shoot planes from the sky.

In his chair by the window sits uncle Fred,

since he's back from the war there ain't a word he has said.

And Freckels my sister she passed away sir,

Sometimes in my dreams I catch up with dad and with her.

What we end up with is not what we seek,

here in our house, our house by the creek.

My name is Louis, it's Louis, alright?

I play dad's old accordion all day and all night.

I just turned eleven, so I'm still a kid,

but when I grow up, I wanna' know what daddy did.

Juist ja.

Gisteren was het dus zondag. En we gingen met een groepje naar Bellewaerde. Het park viel wat tegen, maar de sfeer zat wel goed, .. blabla. Maar waar ik even iets wou over zeggen was een choquerende gebeurtenis toen we het park verlieten. Een franstalig gezin met 2 kinderen (beide jongens) liep voor ons en wandelden ook richting uitgang. Tot plots het oudste jongentje een gemene stamp onder zijn poep kreeg van zijn moeder. We hebben niet gezien wat de aanleiding daarvoor was, maar toch. Dat doe je als moeder niet. Dat zou niemand moeten doen. En maar brullen in het Frans tegen dat kind. Volgens iemand zou het jongentje een beetje aan't zagen geweest zijn voor zo'n zoet drankje (ben de naam kwijt). Als regelmatig optredend babysitter voor mijn twee nichtjes en neefje kan ik begrijpen dat het irriterend kan zijn als het kind een tijd de oren van je kop zaagt. Maar er is geen enkele rechtvaardiging voor deze openbare vernedering. (Zelfs al was het niet openbaar, dan is er nog geen rechtvaardiging voor)

Het gezin bleef nog een tijdje voor ons wandelen en we zagen hoe het jongentje zich helemaal buitensloot van zijn gezin, met tranen in de ogen. Zijn moeder ging koppig naar haar ander zoontje en ging er hand in hand mee lopen. Zijn verdriet was hartverscheurend.

Toen het gezin bijna aan de auto was, begon de moeder weer te brullen tegen het kind. Naar dat wij konden afleiden omdat hij een beetje achterop slenterde. Is dat dan niet normaal als je één, een vast pijnlijke sjot hebt gekregen. Twéé, openbaar vernederd wordt en drié, misschien een gevoel van verstoten worden ondervindt.

Ik vind het schrijnend dat er nog zo'n brutaal-agressieve mensen bestaan.

*zucht.

Stars are lights.

Ugh, vandaag is zo'n dag dat je weer nergens zin in hebt. Maar het wordt toch nog goed, ik voel het. (: Het moet gewoon.

Omdat er vandaag niet veel zinnigs zal uitkomen ga'k een foto van een vriend uploaden.

© Joël VQ

Stars can kiss.

Breaking through one's atmosphere

they can grow fond in it's core.

For stars are never high but near.

as rain they can fall through heaven's floor.

Woorden.

Ik heb niet veel tijd, maar wou toch nog even de blogspot updaten.

Vandaag ben ik dus naar Antwerpen gegaan, alleen had ik me van dag vergist. Normaal had ik afgesproken met 2 vrienden maar die zitten naar t'schijnt in Londen. (Jaloezie). Dus heb ik maar alleen in Antwerpen rondgekuierd. Begrijp me niet verkeerd, het was heerlijk. Ik hou ervan.

In de bus (Ja, ik ga met de bus van Herentals naar Antwerpen) hou ik ervan om te lezen. Het wekt ook de interesse van andere mensen. Zo was ik vandaag 'The Call of The Wind' aan't lezen van Jack London. Een geweldig boek met diepgang en inhoud. Ik heb het vanmorgen gaan lenen uit de bibliotheek nadat ik de schrijver had ontdekt bij het bekijken van de film: 'Into the wild' (Dit is vanaf nu mijn favoriete film. Ik zweer het. Een echte aanrader).

Maar de woorden van Jack London grepen me op sommige vlakken wel enorm aan. Sommige uitdrukkingen kan je zo op je dagelijkse leven reflecteren en je eraan spiegelen. Voor het eerst in mijn leven hebben woorden mijn ziel geraakt.

Mensen gaan me hiervoor ooit nog wel eens doden. Maar volgens mij heeft een mens meer aan woorden dan aan geluiden. Muziek is goed en nodig. Het kan je goed laten voelen en het kan misschien helpen om een bepaald verdriet te verwerken. Maar het zal het nooit zo goed kunnen als pure woorden, onverzilverd door klanken. Puur, droog, echt. Woorden die gedachten omvatten, die je kunnen helpen, die je laten nadenken.

Woorden zijn de basis van de ziel.

Great.

Het regent. Het regent al de hele dag. Het zal nog heel de dag regenen. Een zucht, een blik, een woord. Gisteren was heerlijk. Zwoel, warm, zomergevoel. Ik hou van gisteren, ik haat vandaag & kijk uit naar morgen. Oeh, morgen. Antwerpen. Zoiezo, mijn meest favoriete stad in België. Ja. Leuk.

Ken je die dagen? Die dagen dat je zoveel energie hebt om al die dingen te doen die je steeds maar uitstelt, maar ze dan toch niet doet om nog onbekende redenen? Wel zo heb ik er een vandaag.

Ik pak zo de bus. Ja, dat doe ik. Naar Herentals, mijn stad. Ik ga me als een nerd gedragen (stiekem ben ik er nu al een). Ik ga naar de bib, ik zet me daar & ik ga werken. Ja, dat ga ik doen. (: